Het Youth Skill Orientation and Internship Program (YSOIP)

Op FloJa starten we komende januari met een nieuw initiatief. Het Youth Skill Orientation and Internship Program. Een hele mond vol en daarom zeggen we steevast YSOIP.

We zijn zeer blij dat Stichting Aranuchala dit initiatief financieel mogelijk maakt. Kijk op www.arunachala.net voor meer informatie over deze stichting.

Voor veel jongeren stopt het onderwijs na de lagere school vanwege het hoge schoolgeld of slechte cijfers. Slechts 50% wordt toegelaten tot de middelbare school. Er is verder geen lager beroepsonderwijs.

Dus als je niet wordt toegelaten is er geen toekomstperspectief voor je.

Een officieel vakdiploma als elektricien, monteur, loodgieter of andere vakken kun je alleen krijgen als je een diploma hebt van een Technical college. En om daar toegelaten te worden heb je dus minimaal middelbare school nodig.

Ook wij kunnen deze jongeren dus geen officieel vak leren. Maar we kunnen ze wel interesseren in een vak en ze ‘on the job’ trainen, zodat ze in ieder geval als maatje bij een vakman mee kunnen werken en daar een inkomen mee kunnen verdienen.

We leren ze van niets naar iets. We leiden op voor de informele werkgelegenheid voor jongeren zonder middelbare school.

Op FloJa hebben we diverse vakmensen in dienst of maken gebruik van ‘externen’. Vaste mensen die komen zodra we een klus voor ze hebben.

We gaan deze mensen gebruiken om de stagiaires te enthousiasmeren voor een vak en ze na de oriëntatie fase mee te laten lopen om het vak zo goed als mogelijk te leren.

Het meelopen gaat d.m.v. het principe Voordoen, Samen doen, Zelf doen met een oog voor geleverde kwaliteit.

Na de periode van één jaar is het aan de jongeren zelf om met het geleerde werk te zoeken.

Omdat we slechts acht jongeren kunnen plaatsen moeten we selecteren. En voor ons geldt dat we de meest kwetsbare jongeren selecteren. Selecteren op criteria als geen opleiding doen, niet ouder dan 21, geen werk hebben lukt allemaal wel. We willen ook graag 4 meiden en 4 jongens.

Iedere kandidaat moest in een gesprek diens motivatie duidelijk maken. Dat bleek een lekkere westerse benadering.

Want iedere kandidaat heeft een verhaal. En die zijn pittig. Bijvoorbeeld een 14 jarige die haar ouders niet meer heeft, bij een oude stiefoma woont en nul perspectief heeft. Of een jongen die er alleen voor staat om het gezin te onderhouden en gewoon geen werk heeft. En als de motivatie is, om ‘geld te kunnen verdienen’, dan is dat een hele goede motivatie in Malawi. Dat je alle kansen pakt om ‘iets’ te leren zodat je je familie kunt onderhouden. Dus hoe selecteer je op een motivatie als iemand aan de criteria voldoet?

Niet te doen, toch? Dus wat we gedaan hebben, is op volgorde van binnenkomst en het vol is vol principe. Uiteindelijk hebben we 5 jongens en 3 meiden geselecteerd. Dat laatste komt, omdat er geen andere meiden zich kwamen melden.