Hieronder een overzicht van de relevante berichten die op Facebook geplaatst zijn de afgelopen 3 maanden:
17 oktober
Overvloed
Ik ben nu drie weken in Nederland en afgelopen donderdag is mijn Malawiaanse vriendin terug gevlogen naar Lilongwe. Wat is het voor haar een belevenis geweest. Net zo’n grote schok als wij in Afrika aankomen. Van één van de armste landen naar één van de rijkste landen van de wereld: een groter verschil is er volgens mij niet.
Op de eerste maandag zijn we naar Alkmaar gegaan. We zouden op de fiets, maar omdat ze niet zo groot is, was de damesfiets die we geregeld hadden toch nog te groot. Een vriend van mij, waar we in huis mogen wonen, heeft een elektrische bakfiets en dat was natuurlijk een feest. Een ‘elektrische bakfiets’, een fenomeen dat je niet kunt uitleggen in Malawi. Een eigen fiets in Malawi is überhaupt al een geweldig bezit en dan gebruiken ze deze zeer waarschijnlijk als ‘fietstaxi’ om er geld mee te verdienen. Fietsenwinkels zijn er sowieso niet. Je kunt alleen een tweedehands fiets op de markt kopen en reparaties vinden plaats onder een boom waar schaduw is. En echt gereedschap hebben ze niet. Er wordt (en daar zijn ze geweldig goed in) geïmproviseerd.
In de Langestraat lopen we de Xenos binnen. De ogen van Christobel worden groot. Alles wat zij ooit in haar huis zou willen hebben staat in deze winkel. En dan ook nog in allerlei verschillende kleuren. 75% van de spullen zijn zeker niet in haar stad, maar ook helemaal niet in heel Malawi te koop. Zelfs niet in de hoofdstad (650 km ver).
Van de 25% wat wel te koop is in Malawi, betaal je meer dan in Nederland en de kwaliteit is slecht (en dan te bedenken dat het minimale maandloon in Malawi € 50 is). In Afrika worden vaak slechte Chinese spullen verkocht voor veel te dure prijzen. En geen garantie. Als je je geld eenmaal hebt overhandigd ligt het risico bij jou.
We mogen in de Xenos ‘gewoon’ rondlopen met onze tassen. Ook dit is in Malawi compleet anders. In Afrika gaan ze in winkels uit van ‘wantrouwen’. Je moet je tas bij de ingang inleveren en er loopt continu een medewerker met je mee om te kijken of je niks steelt. De eigenaar zelf zit achter de kassa want ook medewerkers zijn niet te vertrouwen. Als het een grotere winkel is, bijv. een supermarkt (hebben we al wel drie uur moeten reizen en de volgende ligt 600 km verder) staat achter iedere kassière een medewerker van een beveiligingsbedrijf om de kassière te controleren. In Nederland gaan de winkels uit van vertrouwen en mag je zelf scannen en afrekenen. Wat een compleet andere wereld!
Na de Xenos hebben we drie winkels verder de Blokker. Dezelfde spullen, en meer, is hier te koop en vervolgens in de Hema nog een keer. En dan spreek ik nog niet van de 25 kledingwinkels en 8 schoenenzaken in één straat! Waarom niet één kledingzaak en één schoenenwinkel?
Nu ik door de ogen van Christobel naar Nederland kijk is dit toch bizar?! En 15 minuten verder kom je in winkelcentrum de Mare nog een keer dezelfde winkels tegen en in Heerhugowaard, Schagen, Haarlem, Amsterdam, Hoorn….we zijn verslaafd aan kopen. Marketeers in Nederland vertellen (beïnvloeden) ons ieder dag om (nog) meer spullen te kopen. En wij doen hier graag aan mee.
Toen ik haar woensdag naar ‘de Lappendag’ in Alkmaar meenam werd dit beeld nog meer versterkt. Vrouwen staan in de rij voor de winkels om ‘koopjes’ te scoren.
We zijn weg gevlucht….
Ik wil natuurlijk niet belerend doen maar als je dit van een afstand bekijkt en kijkt naar de verschillen in de wereld is het gewoon gênant. Hoe moet ik of Christobel uitleggen dat dit heel gewoon is in Nederland. Toen we de Lappendag verlieten en bij Rataplan (2e hands winkel) aankwamen werd ik weer wat rustig. Een mooie winkel met prachtige gebruikte spullen. Netjes uitgestald en zelfs een lunch gelegenheid in de zaak.
We hebben we een paar prachtige echte (niet van plastic) schoenen gekocht en 2 reiskoffers om spullen mee naar Malawi te nemen.
6 november
In ben weer terug in Malawi. Vanmorgen weer de eerste wandeling met mijn honden op het strand. Voor mij altijd een moment van ‘bezinning’.
Wat mij direct opvalt is dat er weer veel bomen zijn gekapt. Het is ‘bouwtijd’ in Malawi en de mensen bakken hier hun eigen stenen. Om deze stenen te bakken moet er 24 uur gestookt worden en dat gebeurt hier met hout van gekapte bomen. Mag dit? Waarschijnlijk niet, maar in ‘rural area’ gelden andere (geen) regels. Er worden geen nieuwe bomen aangeplant dus zijn steeds minder bomen. Ik vrees dat dit op heel veel plekken in Afrika en op andere plekken in de wereld niet anders gaat.
De Afrikaanse cultuur leeft ‘in het nu’. Grappig voorbeeld is dat je iemand ook geen salaris vooruit moet betalen, want dan komt hij of zij niet meer.
Dit leven in het nu en ‘genieten van het moment’ is Iets waar ‘wij’ in het westen veel van kunnen leren. Ik zou veel jongeren in het westen dit toewensen, zeker toen ik in een artikel van Koningin Maxima las, dat meer dan 50% van de Nederlandse jongeren kampt met mentale problemen en een steeds grotere druk voelt om te presteren. 16% heeft zelfs serieuze suïcidale gedachten.
Een cultuur is moeilijk te veranderen. Dit duurt decennia. Cultuur zorgt voor ‘overtuigingen’ (ik heb hier al eens eerder over geschreven). In de westerse wereld plannen we, denken we en verknallen(?) we de toekomst.
Ik heb er 3 dagen over gedaan om thuis te komen. Allereerst waren mijn koffers niet meegekomen met het vliegtuig. Gelukkig waren deze er de volgende dag wel. Meteen wat boodschappen in de hoofdstad gedaan (sommige dingen kun je alleen daar kopen). Vervolgens na een 6 uur durende rit een tussenstop Mzuzu (supermarkt) voor wat ‘verse’ producten en de volgende dag nog 3 uur rijden naar huis. Wat direct opviel is hoe duur alles is geworden. En het is hier warm….meer dan 35 graden.
Het is over met ‘het luxe leve’. Van een recept uitzoeken in de Allerhande om te kijken wat we gaan eten, terug naar koken met wat er in huis is. Gelukkig heb ik in Mzuzu wat sla en sperziebonen kunnen kopen en zit ik weer gewoon aan een gekookte aardappel met sla of sperziebonen. Heel sober maar dat waardeer ik hier dan des te meer. De overgrote meerderheid van de bevolking kan zich deze ‘luxe’ echt niet veroorloven.
Het is november dus moeten we ook alweer gaan nadenken over 2023. Ik ben bezig met een voorstel voor het bestuur in Nederland en o.a. over de salarissen van volgend jaar. De harde cijfers: inflatie 26% (boodschappen bijna 40%). Het betekent simpel dat als we de medewerkers een verhoging geven van 40%, ze er nauwelijks op vooruit gaan. Maar een verhoging van 40% betekent ook een kostenstijging van zo’n € 8000 in Nederland! Wij hebben als kernwaarde ‘goed werkgeverschap’, maar de eerlijke vraag is: waarvan gaan we dit betalen? De vooruitzichten voor extra donaties, met de energieprijsstijgingen, is ook niet al te rooskleurig. Ik merk dat deze druk me zwaar valt.
De afgelopen 6 jaren in Malawi waren relatief goed te doen, maar ik ben nu echt bang voor mens- onterende situaties. De komende maanden worden het zwaarst omdat de volgende oogst pas in mei 2023 is.
Ondanks mijn zorgen zijn de medewerkers en de mensen in het dorp vrolijk als altijd. Ik word hartelijk begroet door iedereen. Veel ‘we missed you, welcome back’ en de kinderen begonnen spontaan mijn naam te scanderen toen ik het terrein opreed. Kijk dat is dan ook weer een cultuurverschil. Ik maak mij zorgen over de toekomst en hier accepteren ze hun lot. En vandaag zijn ze blij omdat ik weer terug ben in hun dorp.
15 december
31 december
2 reacties op “Overzichtje van de facebookberichten van 1 oktober t/m 31 december 2022”
Altijd fijn om de brief te lezen en ook wat jullie daar meemaken.
Zo weet je precies wat er zich in dat verre wereldje afspeelt.
Wat een verschil met de onze.
Haast niet te begrijpen hoor, ga vooral door met dit mooie werk.
Alle respect voor jullie die daar en achter de schermen al zoveel voor elkaar hebben gekregen.
Succes met jullie mooie werk.We hebben Malawi al een keer bezocht en zijn ook onder de indruk gekomen van de gastvrijheid van die mooie maar arme land.
Reacties zijn uitgeschakeld.