Over krokodillen en pareltjes

Het donkere mannenlijf glanst in het zonlicht. Hij schrobt zijn schouders met wit schuimend zeep en maakt met zijn handen kommetjes water waarmee hij zijn pas gewassen lichaam afspoelt. Normaal zou hij een duik nemen in het meer. De temperatuur van het water lokt. Maar sinds een paar weken huist er een krokodil met haar jongen aan het FloJa strand.
Zeer verontrustend. Zeker met de buurjongen in gedachten die na een frisse duik in het heldere water van het Malawi meer, vorige maand het leven liet.
Diegenen die afgelopen jaar de prachtige FloJa Kalender hebben gekocht, kunnen op de maand juli onze buurjongen (9 jaar en hurkend naast zijn vissende vriend) nog in blakende gezondheid zien. Hij en een visser uit het buurdorp Mlare, zijn verschrikkelijk genoeg ten prooi gevallen aan een ‘verdwaalde’ krokodil.

Op ongeveer 5 kilometer van ons vandaan is een grote lagune waar het wemelt van deze toch wat afschrikwekkende en prehistorisch ogende dieren. Sinds vorig jaar is het waterniveau in de lagune dusdanig terug gelopen waardoor de krokodillen met hun jongen, hun voeding en verblijfplaats elders moeten zoeken…..en helaas lijkt het strand bij FloJa, hun bestemming geworden.

Waar het anders een kleurrijke drukte is van mannen, vrouwen en plonzende kinderen is het nu vreemd rustig. Normaal doen de inwoners van het vissersdorp Ngara hier hun was en gunnen ze zichzelf geregeld een bad. Veel andere alternatieven zijn er ook niet, omdat de huishoudens geen stromend water hebben. Maar men is beduidend voorzichtiger en meer dan een heel vluchtig skinny-dippen in het meer, zul je op dit moment niet zien.

Wij waren in Nederland toen onze manager Edmond ons via de Whatsapp informeerde over het gruwelijke ongeluk met de buurjongen. Later gonzen er dan nog wel wat verhalen over hekserij en minder geliefde dorpsbewoners die de krokodil ‘opdracht’ zouden hebben gegeven. Maar de details hiervan laten we met een grote grijns langs ons heengaan, omdat deze verhalen in onze ogen zo ongeloofwaardig klinken. Maar wat voor ons onwerkelijk is, is voor sommigen hier toch echt nog hun realiteit.

Het verblijf in Nederland, waar we met volle teugen van hebben genoten, is ons nog steeds aan te zien. Alle bekenden die we in Malawi ontmoeten, begroeten ons met een ferme handdruk en de opmerking: ‘je bent dik geworden’. Huh…en bedankt…. !!!
We weten dat zoiets hier als compliment bedoeld wordt. Waar ik in Nederland toch probeerde gezond te eten en zelfs een periode met de Weight Watchers wat overtollige kilo’s kwijt wilde raken, vond ik een opmerking over ‘vet’ of ‘royaal aangekomen’ nogal bot en zou ik dat zelfs als beledigend ervaren. Maar hier is het een teken van gezondheid. Dat je het goed hebt. En vooral dat je veel vlees hebt gegeten…. Zo grappig hoe ineens, een vrij hardnekkige overtuiging over je uiterlijk een heel ander perspectief krijgt.
Maar we raken die luxe kilootjes wel weer kwijt hoor. Ook al hebben we het hier meer dan prima. Niet alles is per direct beschikbaar, maar we eten goed en gezond. We leren steeds beter te variëren en te improviseren met wat voor handen is. Maar vooral eten we weer met mate en zonder de overvloed waar we de afgelopen maand in Nederland zo mee verwend zijn.

Het waren 6 heerlijke weken in Nederland! We konden na een jaar onze lieve vrienden en familie in de armen sluiten en het gemis een beetje goedmaken door fysiek contact. We konden werk en privé in een goede balans combineren en naast twee succesvolle Meet&Greets, vele donateurs bezoeken. We hadden zelfs tijd om 3 dagen in een boek te duiken, te wandelen, fietsen en even quality time voor ons samen te creëren. Het voelde als een warme deken en alle aandacht kwam in een snelkookpan van 6 weken over ons heen.

In de tussentijd werd in Malawi, FloJa door onze managers Edmond en assistent Collate goed in de gaten gehouden. Op wat kleine details na is alles gewoon door gegaan. Het maakt het voor ons eenvoudiger om er even tussenuit te gaan. Het is een geruststellende gedachte dat we zonder zorgen, oprechte aandacht kunnen besteden aan (zowel persoonlijk als zakelijk) het onderhouden van onze relaties in Nederland.

Onze eerste werkdag op FloJa, is ook onze 75 jarige nachtwaker Airman Maganga in het kantoor. Met een handdoek op zijn hoofd schuifelt hij naar binnen. Hij heeft pijn… hij is 5 dagen geleden geopereerd.

Airman heeft afgelopen maart aan Andre verteld, dat hij met zijn rechteroog vrijwel geen zicht meer heeft. Daarop heeft Andre hem een paar dagen later meegenomen naar een klein oog-kliniekje in Karonga (35 km verderop). Het is eigenlijk een winkeltje niet groter dan 5 bij 5 meter, met een aantal eenvoudige, maar heuse oog-meet instrumenten en een handvol leesbrillen in 7 sterkten op een gammel plankje achter in de zaak. Voor een euro werden Airman zijn ogen doorgemeten en de conclusie kwam al vrij vlot; ‘ u heeft staar’.
Gelukkig hoorden we dat er één dag per maand, een oogarts uit Mzuzu in het Karonga overheidsziekenhuis werkt. Airman wordt direct op de lijst gezet voor de eerstvolgende staarbehandeling.

Voor ons, met onze westerse achtergrond, klinkt dit als een voorspelbare en logische diagnose voor de man van 75. Maar voor Airman is een oog operatie een angstaanjagende gedachte. Gelukkig kunnen we hem eenvoudig uitleggen dat hij echt niet bang hoeft te zijn omdat de ingreep weinig om handen heeft en men hiermee goeie resultaten boekt.
In april vertrekt Airman, met 2 euro reisgeld op zak voor de minibus, samen met zijn vrouw naar het Karonga Ziekenhuis. Hij mag nog dezelfde dag naar huis. Nu heeft hij verplicht 14 dagen rust en is het wachten tot de genezing zijn werk kan doen.

In dit soort situaties ben ik zo dankbaar dat we dit door FloJa mogelijk kunnen maken. Op FloJa hebben we namelijk zowel de middelen als de kennis, maar ook de daadkracht om actie te ondernemen en toch vrij eenvoudig deze man zijn zicht terug te geven.
Airman is weer aan het werk. ’s Nachts zie ik zijn vertrouwde zaklamp, onderzoekend rond dwalen op het terrein en hoor ik zijn kenmerkende lach. Zijn eeltige handen zijn samengepakt en hij maakt een kleine knie buiging als ik hem zie; ‘‘….ja ja Madam, it is very good now, it is very good. Thank you Madam, thank you Bwana…. ‘‘.

Het zijn de kleine dingen die het doen, t klinkt bijna als een lied :), maar deze maand lijk ik meer oog te hebben voor juist die momenten.

Ons buurmeisje Abigail komt dagelijks water halen bij FloJa. Abigail is slim, héééél slim…. Zo spreekt ze Andre regelmatig aan in perfect Engels. Wat best knap is voor een meisje van amper 10. De meesten durven niet of komen niet verder dan goedemiddag. Maar Abigail is anders. Ze maakt contact en is leergierig, ze wil oefenen en benut ieder moment voor een gesprek.
Om haar te stimuleren hebben we Engelstalige kinderboeken voor haar meegenomen uit Nederland. Bijvoorbeeld Alice in Wonderland en de GVR en Mathilda van Roald Dahl en natuurlijk de Harry Potter reeks. Deze mag ze lenen, bij wijze van een mini bibliotheek. We zijn gestart met een paar eenvoudige boeken. Eerst even om te testen of ze het Engels aan kan en de verhaallijn wel voldoende aansluit bij haar eigen belevingswereld. Maar ze vindt het geweldig! Ze verslindt de boeken. Iedere week komt ze een nieuw boek halen en ze heeft haar vriendin Esther nu ook met het boekenvirus besmet.

We hebben met de meisjes ook altijd even een kleine ‘boekbespreking’. Samen praten we over wat er in het boek gebeurt. Zo oefenen zij hun uitspraak en kunnen wij horen of ze echt begrijpen wat ze lezen. Met een verlegen lach vertellen ze over de avonturen van de Grote Vriendelijke Reus en vol trots zoeken we samen weer een volgend boek uit. Onze boekenkast moet nodig aangevuld… maar wat geeft dit een enorme voldoening om deze twee meiden zich zo gretig te zien ontwikkelen.

Zo zijn we ook al een jaar hard aan het werk op de Ngrara lagere school (Primary School). Twee toiletgebouwen (totaal 16 toiletten) zijn opgeleverd en een test met extra schoolboeken is gestart. We zijn best trots op het resultaat, maar onze ambitie strekt veel verder dan dat. In 2022 hopen we naast beter onderwijs, ook kleinere klassen, verandering in houdingsaspecten, nieuwe klaslokalen, een bibliotheek, nog meer toiletten en leraren huizen te bouwen. Zo ‘borgen’ we voor onze FloJa kinderen de onderwijsketen. Wanneer ze na het FloJa kleuteronderwijs naar de lagere school gaan. Om deze plannen te visualiseren hebben we in Nederland van plastic een billboard laten maken. Tijdens een dorpsvergadering met ouders en lokale leiders is het billboard feestelijk onthuld.

We willen met dit bord de dorpsbewoners nog meer betrekken en de noodzaak tot hun commitment benadrukken bij dit project. We zitten namelijk in een pittige (overgangs-) fase waarin ‘eigenaarschap’ vanuit het dorp het kritieke punt lijkt te worden. Want het gaat stapje voor stapje en erg langzaam vooruit. Maar Andre vindt mij te optimistisch in mijn aanpak, hij is zelf nogal sceptisch op dit moment. Ons uitgangspunt is niet alleen gebouwen neer te zetten, maar we verwachten eigenaarschap van het dorp. Zodat ze de gebouwen goed onderhouden en daar zit toch echt nog een enorm belevingsverschil.
Belangrijk voor ons is het besef dat we (veel 🙁 ) geduld moeten hebben om iets duurzaam te kunnen veranderen en dankbaar mogen zijn voor iedere beweging die zichtbaar wordt. En als optimist voeg ik dan toe… én om de kleine wondertjes te blijven zien.

Op verdrietiger momenten lijkt dat lastig, maar vreemd genoeg vallen dan juist de pareltjes van dankbaarheid op.

Eén van onze FloJa kinderen, Gertrude Mwafulirwa is onverwacht overleden. Gertrude zou in juli 5 jaar zijn geworden en ze was altijd al wel een kwetsbaar meisje. Geregeld lag ze half te slapen bij Edmond in het kantoor. Ze gleed vaak onderuit in de te grote plastic stoel. Koortsig wachtend op haar moeder die haar van school moest komen halen, omdat ze zich weer ziek voelde en haar eten niet binnen kon houden. Dit keer lag ze al een week in het privé ziekenhuis in Livingstonia (2 uur van Ngara). Haar toestand was zeer zorgelijk, haar moeder onmachtig en het ziekenhuis onvoldoende toegerust. En helaas bleek snel dat Gertrude onvoldoende kracht over had om zich boven deze crisis uit te werken.

In alle 4 FloJa – klassen hebben we uitgebreid stil gestaan bij haar overlijden. Gertrude was zeer geliefd. Van en naar huis zag je haar met maatjes hand in hand lopen. Maar Nora Ndovi was onmiskenbaar haar beste vriendinnetje.

Tijdens de afscheidsceremonie in de klassen, steken de kinderen een kaars aan voor Gertrude. Naast haar foto leggen ze één voor één een speelgoedje voor haar neer. Een symbolisch geschenk voor een ‘goede reis’.

Deze dag is Nora begrijpelijkerwijs intens verdrietig. Maar bij het zien van Gertudes foto lichten haar ogen op…. Met krachtige tred, stapt ze naar meester Samuel: ‘‘Meester mag ik óók een foto van Gertrude…..ze is mijn vriendin”.

Het moment dat Edmond en Samuel me dit komen vertellen, schieten we vol….. Want ineens valt alles samen en voelen we alle drie de soms zo onrechtvaardige maar kei-harde werkelijkheid van dit land.
Nora kreeg van mij natuurlijk de volgende dag een geplastificeerde foto van Gertrude. En dankbaar omhelsde ze me en kroop heel even dicht tegen me aan. Zo mooi!!

We zijn alweer 3 weken thuis en zoals jullie kunnen lezen, volop in bedrijf.

Dit keer sluit ik af met een zakelijke mededeling. Want sinds 25 mei 2018 is vanuit Nederlandse wetgeving ook FloJa Foundation gehouden aan de privacywet. De (AVG) Algemene Verordening Gegevensbescherming is een nieuwe privacywet die onder andere gaat over het bewaren en beschermen van persoonsgegevens.

De AVG en de FloJa Foundation nieuwsbrief/blog
U ontvangt deze nieuwsbrief/blog omdat u zich heeft aangemeld op onze website. Hiervoor bewaren wij uw voor- en achternaam en mailadres in ons nieuwsbriefbestand. Deze gegevens kunnen worden ingezien door een selectieve groep vrijwilligers van FloJa Foundation.

Wilt u zich afmelden voor de FloJa nieuwsbrief/blog?
We hopen natuurlijk dat u ons blijft volgen, maar wilt u zich toch uitschrijven, dan kunt u zich onderaan deze mail uitschrijven van de mailinglist. U kunt ook een berichtje sturen naar info@flojamalawi.nl

Als u zich uitschrijft zullen wij uw gegevens verwijderen uit het nieuwsbrievenbestand.

Ons privacy statement kunt u vinden in onderstaande link. Indien u het oneens bent met ons privacy statement dient u ons een reactie te sturen. Zonder deze reactie gaat u automatisch akkoord met ons beleid.
link naar: Privacy statement

 

 

Deel dit bericht:

8 reacties op “Over krokodillen en pareltjes”

  1. Wat een mooi en inspirerend verhaal weer Pien! Wat heb je de pareltjes waar je zo van geniet mooi omschreven. Ik kan me echt voorstellen dat deze luchtpuntjes je op de been houden. Samen praten over de GVR, iets mooiers is er eigenlijk niet! En goed dat je ook met begrip vertelt over Andre die soms sceptisch is om samen met het dorp wat nieuws op te bouwen. Ik vind het ongelofelijk knap dat jullie de lange adem vasthouden om jullie directe omgeving een stukje mooier te maken. Heel veel liefs en een dikke knuffel!

  2. Wat een mooi en ontroerend verhaal, wat heftig ook, maar wat doen jullie daar goed werk! Moest ook echt traantje wegpinken! Hou je taai!!

  3. Dank dat je ons weer hebt meegenomen naar jullie wereld.. Mooi om te lezen en heel veel liefs uit Alkmaar xx

  4. Hoi Lieve Mensen,
    Wat staat er weer veel te lezen over jullie belevenissen na de vakantie periode in Nederland..
    Het was fijn weer om elkaar weer te zien .
    Veel groetjes en alle goeds van hier ,

    Rien en Jeanne

  5. Hoi Andre en Paulien,
    Fijn dat jullie even in Nederland waren en we elkaar weer hebben gezien maar tegelijker tijd hebben jullie hard gewerkt om weer geld bij elkaar te sprokkelen. Kennelijk is dit gelukt ????
    Veel succes daar. Laat ons jullie, belevenissen, regelmatig lezen. Ze zijn geweldig!.
    Succes met de primary school en met Flojamalawi. Ron en Marja

  6. Goed verhaal weer Paulien, hoewel ook veel treurnis wordt verteld. Mooi dat jullie Floja nu jullie thuis noemen! Het zijn de kleine dingen die het doen…. Wens jullie succes en veel geduld, is hard nodig (denk ik dus)Liefs Irene ????

  7. jullie kunnen niet meer op vakantie, want dan mis ik de blogs. Jullie wel en wee daar – of je niet weggeweest bent. Maak er maar weer een heel mooi jaar van. liefs

Reacties zijn uitgeschakeld.

Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier om naar de aanmeldpagina te gaan.
Recente reacties
FloJa Malawi