The newsposts are originally written in Dutch, translation is done by Google translate. Please click on the flag if translation didn’t occur automaticly.

Robin, onze hond, slaat aan. Al 6 dagen achter elkaar rent hij tegen de schemering onrustig van boom naar boom. Dan ineens staat hij stil, kwispelend en onophoudelijk blaffend. Hij kijkt opzij of hij wil zeggen; kom nou toch baas…ik heb echt iets wat je wilt zien!!

Als Andre en ik aan komen lopen met de zaklamp, zien we hoog in de boom twee rode oogjes glinsteren. Met een scherpere zaklamp zien we ook ineens een lange zwart – wit gestreepte staart. En dan zie ik het, het is een Genet!! Wat bijzonder, we hebben een Genet in de tuin! Een Genet is een vleesetend nachtzoogdier uit de familie civetkatachtigen en ongeveer 55 centimeter groot. Hij heeft een prachtige panterachtige tekening. Ooit hebben Jan en Floor een nestje gevonden en één van de jongen, naar vriend Ed Peeters en zijn vrouw Carmen in Chitimba gebracht. Daar hebben ze het diertje jarenlang opgevoed, verzorgd en vrijwel tam gemaakt. Tot het dier op een dag zijn vrijheid koos en nooit meer is teruggekomen.
En nu hebben wij zo’n prachtig dier (weer) in onze tuin. Goed gedaan Robin!!

Zo groen, vol struiken en bomen is het voor allerlei beestjes een ‘Luilekkerland’ op FloJa. Vogels, hagedissen, eekhoorns, slangen, schorpioenen…..er valt altijd wel wat te ontdekken. Behalve in het varkenshok dit keer.
We willen onze twee varkens, de zeugen ‘ZUS en ZO’, opnieuw laten dekken. De dames hebben het dit jaar wonderbaarlijk goed gedaan en in mei allebei 10 biggen op de wereld gezet. Daarom hadden we bedacht dat opnieuw te proberen, maar dat hadden we toch niet helemaal goed ingeschat.

Een doordringend gekrijs klinkt er vanuit de varkensstal. Als varkens zich bedreigd voelen gillen ze moord en brand. We mochten de beer van onze buurman lenen. Alhoewel ‘lenen’….dat kost hier ongeveer 3 euro voor drie weken en als meneer beer zijn werk goed doet, belonen we de eigenaar met nog eens 4 euro óf we schenken hem één van de nakomelingen.
De huidige beer is een klein mager mormel, maar wie weet valt hij toch bij de dames in de smaak. Helaas, de dames zijn stuk voor stuk vlezige roze reuzinnen met ‘haar op de tanden’. Al snel vlucht meneer beer in een donker hoekje en laat zich niet meer zien. Ongeveer ieder uur hoor ik een hels kabaal uit de richting van het varkenshok. Nog geen 3 uur later ga ik toch maar kijken. De beer en ZUS (ZO staat in een ander hok) hebben overduidelijk géén klik, geen enkele liefkozing heeft er plaatsgevonden. Integendeel, ZUS bijt diepe wonden in zijn rug en breekt zelfs zijn achterpoot.

Dàt ging me nou net te ver….dus hebben we de beer apart gezet om een beetje bij te komen. Maar het gewonde dier kwam letterlijk niet meer overeind. Schaamtevol hebben we hem de volgende dag in een kruiwagen teruggebracht naar onze buurman. En als ‘schadevergoeding’ hebben we de eigenaar evengoed maar de resterende 4 euro gegeven.

Na alle commotie doen we een nieuwe poging. Nu is beer nummer twee samengebracht bij ZO, onze andere zeug. Evenals zijn voorganger, is ook dit mannetje niet heel groot, maar hij lijkt toch iets daadkrachtiger. Alleen ZUS en ZO zijn beiden waarschijnlijk afstammeling van het geslacht Kenau, want ook hier krijgt de beer geen enkele kans. Er heerst chaos en paniek in het varkenshok. En tot overmaat van ramp bijt ZUS, in het andere hok uit nood samen gezet met nog 3 overgebleven biggen, uit frustratie een van de biggen dood.

Inmiddels hebben beer nummer twee en ZO een soort vredesakkoord gesloten. Zij zal hem niet meer bijten onder voorwaarde dat hij onder geen beding bij haar in de buurt komt. Anders begint de hele toestand van gillen, krijsen, breken en bijten weer van voren af aan. Arme beer.
Hij krijgt nog een week om zijn ‘klusje’ te klaren…….en anders moeten de extreem feministische ZUS en ZO maar naar de slacht, ik kan het even niet meer bedenken. Nu heb ik weinig achtergrond als het om varkens gaat….maar na bijna 3 jaar Malawi dacht ik het allemaal wel een beetje te snappen. Ach, zo blijven we iedere dag leren.

Brown, onze tuinman, heeft gedurende 8 weken een soort rijles gehad van de buurman en in diens auto mogen oefenen. De buurman schrijft daarna een briefje waarin hij vermeldt dat Brown een excellente chauffeur is en echt zo de weg op kan….
Dan reist Brown met 100 euro in Kwatcha naar Mzuzu. De brief van de buurman blijkt overtuigend genoeg en hij ontvangt van het Malawiaanse CBR in Mzuzu zijn rijbewijs ZONDER ook maar één rondje te rijden en dus zonder iets van een examen te doen!!!. Geen wonder dat hier zoveel verkeersdoden vallen.

Image processed by CodeCarvings Piczard ### FREE Community Edition ### on 2018-07-22 11:24:58Z | |

 

Maar ook Collate, onze assistent manager, vertelde een mooi verhaal over de APK keuring.
In Malawi moet je daarvoor met je auto naar Mzuzu en na het passeren van vele, vele loketten ontvang je een papiertje dat de auto weer voor een jaar is goedgekeurd.
Echter Mzuzu is 3 uur rijden en kost qua benzine al een rib uit je lijf. Maar het kan veel simpeler. Je neemt je papieren mee en pakt de minibus (voor 7 euro een retourtje). Bij het APK loket betaal je een extra eurootje bij en zonder verder je auto te laten bekijken ontvang je gewoon een nieuw keuringsbewijs……

Die eenvoud waarmee hier regels worden geïnterpreteerd is ehhhhh…. ‘verfrissend’ ????

Niet alle sprookjes komen uit. Zo kwam vorige week zondag een oude baas van rond de 75 op zijn fietsje het FloJa terrein oprijden. De man, in een op het eerste oog keurig maatpak met stropdas (alleen als je goed keek zag je de versleten randjes in mouwen en kraag) stelde zich voor als Village Headman van Wvowe (dorpje 9 km verderop).
De vriendelijke donkere ogen en het grijzende kroeshaar dwingen ons respect af. In zijn hand heeft hij een grote envelop. Hij heeft onze hulp nodig vertelt hij.
Wat blijkt; ergens in 2015 ontvangt hij een brief via de post van een Duitse organisatie. De brief begint met ‘GEFELICITEERD, U BENT DE GELUKKIGE WINNAAR VAN ONZE LOTERIJ’ …..De beloning zou 5000 euro per maand zijn. Alleen na die eerste brief, hoort hij in de 3 jaar die volgden niets meer. Bijna 2 keer per jaar stuurt hij de organisatie het dringende verzoek om het gewonnen geldbedrag nu eindelijk eens op zijn rekening te storten. Wij Europeanen kunnen hem vast wel helpen zegt hij. Bellen jullie nou gewoon met die organisatie en praat met die Duitsers.

Vrijwel in één oogopslag was het voor ons duidelijk. Dit soort spamberichten krijgen wij dagelijks in onze mailbox en klikken we al bijna automatisch weg. De arme oude man was slachtoffer van bedrieglijke reclame post. Lokkertjes om vertrouwelijke informatie en hij was er met zijn lieve bruine ogen vol overgave in getrapt. Zijn blik verbleekte, zijn kin knikte omlaag. ‘Ik snap het’ zei hij, ‘ik snap het…’
Hij was ons dankbaar, zei hij nog. Maar zijn schouders hangen. Diep teleurgesteld en een illusie armer, stapt hij weer op zijn fietsje. 9 Kilometer tegen de wind in trappend en in een bloed verzengende zon, terug naar Wovwe.

Dat dingen soms niet goed aflopen, daar kan onze Edward over meepraten. Edward is de jongste van onze 3 nachtwakers. Al verscheidene keren hebben we hem slapend aangetroffen gedurende zijn nachtdienst. Aanspreken, koffie, een boete, de radio aan, Bao spelen om wakker te blijven, matten vlechten, niets leek te helpen.
Soms vonden we hem zelfs al om 21.00 uur ’s avonds, met ogen dicht en zijn mond open, diep in slaap.
Tot op een nacht een auto het FloJa terrein oprijdt. Andre wordt wakker van het geluid en treft Edward niets vermoedend, diep slapend aan. Dan is bij ons de maat vol.
De volgend ochtend samen met manager Edmond op kantoor, maak ik Edward duidelijk dat hij nu echt zijn kansen heeft verspeelt en we hem ontslaan.
Edward sputtert nog wat tegen, maar begrijpt wel dat hij alle waarschuwingen in de wind heeft geslagen en zijn werk onvoldoende serieus heeft genomen. Het probleem alleen is dat hij overal leningen heeft lopen. Heel gebruikelijk in dit land trouwens, alleen als je plotseling je baan verliest heb je wel een serieus probleem.

Even is daar de verleiding om hem toch te helpen. Het is namelijk zo schrijnend om zo’n kerel, verantwoordelijk voor een jong gezin met 2 kinderen en 2 vrouwen (dat dan weer wel 🙂 ) met lege handen aan hun lot over te laten. We zouden hem nog een paar maanden kunnen laten werken, zodat hij kan sparen en niet in zo’n enorm gat valt. Maar we weten van sparen komt niets en welk signaal geven we daarmee af. Tot waar strekt onze verantwoordelijkheid als iemand gewoon zijn werk niet doet?

Een duivels dilemma. Maar we besluiten toch door te zetten. Eind van de maand ontslaan we hem, overuren krijgt hij uitbetaald en we spreken een extra regeling af: FloJa bouwt voor haar medewerkers keurig pensioen op.
In Malawi mag je dat pensioengeld opnemen wanneer je maar wilt. Edward heeft daar natuurlijk helemaal niet aan gedacht maar ondertussen heeft hij wel een aardig kapitaaltje opgebouwd.
Ze leven hier meer ‘bij de dag’ ….dus we helpen hem een deel van het geld op te vragen bij het pensioenfonds. Hij betaald zijn leningen af en kan met een schone lei beginnen….Ondanks alles is Edward toch opgelucht. Nu nog een andere baan vinden.

Inmiddels heeft FloJa twee veelbelovende bewakers in dienst genomen.
Het was met ziekte, zeer en vakanties steeds een hele puzzel om het nachtrooster rond te krijgen. En nu, met een man extra die ook dagdiensten kan draaien, hebben we iets meer speelruimte. Dus ‘Tampokelerani’ (=ik heet je welkom) op FloJa !!, Mickel Chalira en Makhumbo Sichali.
En ehhhhh… nu wel wakker blijven hoor als je nachtdienst hebt! 😉

bron/copyright: http://ziegelmeyerphotography.com/

Nu even wat vrolijkers.
In 2008 is FloJa begonnen de eerste groep kleuters te onderwijzen. En nu 10 jaar later, zijn de eerste 3 kinderen van die lichting klaar met de lagere school. Ze hebben examen gedaan en zijn geslaagd.
Hier werkt het zo, dat wanneer je voldoende punten haalt je geselecteerd kunt worden voor het middelbaar onderwijs. En ja hoor Nistroy Kifungwe, Fresa Msopa én Zonzi Simfukwe zijn geselecteerd voor de Secundary School in Mlare (6 km verderop)
Zonzi is de jongere broer van Louis. De jongen waar Andre wiskunde bijles aan geeft en van het flesje melk uit het vorige Blog (https://www.flojamalawi.nl/malawi/smelten/).
De oudste dochter Mary, is 14 jaar en zwanger, maar nu toch weer opnieuw naar school. En….we hebben kort geleden ook hun twee jongere zusjes; Agnes en de verstandelijk beperkte Said, op Floja gehad.

Het gezin woont in een ieniemienie 2 kamer huisje van 8m2, met een lemen vloer en rieten dak. De in totaal 5 kinderen zijn van 3 verschillende vaders….die de moeder stuk voor stuk hebben verlaten. De alleenstaande moeder sprokkelt iedere dag wat eten bij elkaar om haar gezin draaiende te houden. Het is een superarm en gecompliceerd gezin. De moeder vindt onderwijs echt belangrijk, maar door de grote problemen is hun leven steeds weer een uitdaging.

Zonzi is derde op rij en een slim joch. Nu stoppen met school zou een gemiste kans zijn. Hij wil zelf ook dolgraag doorleren. Maar de moeder kan de extra kosten van middelbaar onderwijs niet betalen.
Dus lopen Andre en ik, half augustus samen met onze manager Edmond, heuvelopwaarts naar het huis van Zonzi om te praten. We hebben een plan. Zonzi mag verder leren en FloJa neemt de (school) kosten voor haar rekening. Maar we verwachten van de moeder dat ze er iets voor doet.

We hebben voor haar een baantje geregeld als kok bij een bevriende kleuterschool. Als ze daar iedere ochtend, 5 dagen per week gaat werken ondersteunen wij haar zoon. De moeder krijgt hiervoor geen salaris en de kleuterschool heeft een ‘gratis’ kracht. De salariskosten van 4 euro per maand, zijn namelijk bij lange na niet in verhouding met de schoolkosten. Maar voor ons is het belangrijk om te weten of de moeder bereid is zich hiervoor in te zetten. Iedereen is blij met deze win-win oplossing en iedereen draagt op zijn manier een steentje bij.

De woensdag voor zijn eerste schooldag gaat Zonzi samen met Andre en Edmond, die zich heeft opgeworpen als zijn mentor, naar Karonga om schoolspullen te kopen; Een schooltas, een calculator, een passer, pennen, schriften, een sportshirt en sportbroek en…..een fiets!! Een heuse nieuwe, eigen fiets!

Wanneer ze eind van de middag thuiskomen en de fiets uit de auto wordt geladen, kijkt Zonzi me met grote blije ogen aan ……..hij geeft bijna licht, zó ontzettend trots is hij. Ik moet echt even slikken.

Daar staat hij dan met zijn schooltas met Spaanse voetbalprint en zeeblauwe herenfiets.
Hey!! Wel serieus kijken voor de foto hoor….want dat hoort zo hier 🙂

Deel dit bericht:

16 thoughts on “Vervoering”

  1. De verhalen zullen dan wel vanzelf komen zoals je zegt maar zit in jou toch ook n fantastische schrijfster. Ik vind t gewoon jammer als jou bericht ten einde is!
    X

    1. Pien van Musscher

      Dank El, superleuk om te horen! Dank voor het compliment. Ik vind t ook leuk om te doen dat scheelt en iedere keer jullie reacties zijn voor ons weer een heerlijke verrassing. Groet ook aan Henk xxx

  2. Prachtig om te lezen. Tof geschreven en wat een bijzondere omgeving. Bijna niet voor te stellen als je in een welvarende omgeving leeft.

    1. Pien van Musscher

      Ja Erik en als je dan ziet waar men hier van moet leven….daarom nog bijzonderder dat ze hier altijd echt altijd lachen. Zo tevreden me eigenlijk niets…..

  3. Prachtig verhaal uit jullie leven! Hhet was weer volop genieten en verbazen. en niet alleen over hoe makkelijk sommige dingen bij jullie zijn, maar ook hoe moeilijk we het hier soms ook maken…:-) Lieve groet, Rienk

    1. Pien van Musscher

      Hi Rienk, ja hoor alles is betrekkelijk. Soms wel heerlijk verfrissend om te zien hoe het anders kan maar echt vergelijken kun je het niet.

      Liefs en groet ook aan Marleen

  4. Wat een geweldig verhaal weer 😜vorig jaar om de tijd waren wij jullie gasten en vierde ik mijn verjaardag op het onbewoonde eiland toen we taart gemaakt door het personeel al zingend opgediend kregen kwam er een civet kat een hapje mee eten mooie herinneringen komen weer boven ik ben dankbaar dat wij op Floja konde zijn 😘en denk nu terug aan die tijd xxxxxx Marja en ron Oudhuis

    1. Pien van Musscher

      Ooooo ja Mar, dat was ook zo! Was ik alweer vergeten dat je daar je verjaardag vierde. En vandaag, ook langs deze weg nogmaals gefeliciteerd XX

  5. Heerlijk verhaal over jullie wel en weetjes. Leuk, hoe je van een genet via de varkens bij een nieuwe fiets komt.. Kortom weer de moeite waard. Doen jullie goed!!

    1. Pien van Musscher

      De avonturen komen vanzelf Joke en we breien ze gewoon aan elkaar…hahaha Liefs van ons allebei

    1. Pien van Musscher

      Monique, Zonzi heeft ook een T-shirt van IamMozi gekregen realiseer ik me ineens….grappig he, komt ook dat weer samen.

Comments are closed.

Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier om naar de aanmeldpagina te gaan.
Recent Comments
FloJa Malawi