Er worden aardig wat van onze berichten op social media geplaatst, voor degene die dat niet willen of kunnen volgen, bij deze een bundel berichten van de afgelopen 3 maanden:

---

11 mei, Ritah krijgt naailes

Als jullie regelmatig onze artikelen op facebook lezen kennen jullie het verhaal van Ritah, het slechthorende meisje dat kort geleden gehoorapparaten heeft gekregen. En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat de vervolgactie is ingegeven door opmerkingen van jullie op het artikel daarover. Iemand schreef: en gaat ze nu weer naar school?
Ritah is 17 jaar en als ze nu naar school zou gaan zou ze gepest worden vanwege haar gehoorapparaten. Op de lagere school zitten namelijk kinderen van 6 tot 14 jaar en Ritah is ook nog eens heel verlegen. Toch zette de vraag mij aan denken. Hoe kunnen we haar uit haar thuis isolement halen, wat meer onder de mensen brengen en haar dus ook meer eigenwaarde geven. Het antwoord lag dichtbij.
Rosemary is de ‘huisnaaister’ van FloJa. Een geweldige vrouw (echt een voorbeeld). Zij is ook lerares op de Technische school in het dorp (lees middelbaar beroepsonderwijs) en heeft een eigen atelier in het dorp vlak bij FloJa. Ik heb aan Rosemary gevraagd of we Ritah kunnen opleiden tot naaister. Rosemary was enthousiast en sinds vorig week leert en werkt Ritah nu in het atelier van Rosemary.
Wat was ze zenuwachtig én trots toen ik van de week een filmpje van haar maakte. Ritah kan nu een vak leren, is onder de mensen, zal steeds meer gaan communiceren maar vooral hopen we natuurlijk dat dit haar eigenwaarde een enorme ‘boost’ zal gaan geven!

 

---

23 mei, Nieuwe website – wat zijn we trots!

Na 5 jaar vonden wij het tijd om onze website te vernieuwen. Theo Smith heeft een prachtig ontwerp gemaakt en samen met Ronald Kok is de nieuwe site ingericht, echt een flinke klus!
De site is ook in het Engels beschikbaar dankzij hulp van Guy Winchester, een ‘native spreaker’ en ex-collega van REAAL. Wat hebben we toch geluk met ons grote netwerk van vrijwilligers dat ons project willen ondersteunen.
We zijn nog bezig om eea te verfraaien maar zijn benieuwd wat jij ervan vindt. Naast ‘duimpjes omhoog’ zou het geweldig zijn als dat je dit bericht wil delen en natuurlijk staan we ook open voor jullie feedback en suggesties.
Veel leesplezier!

---

6 juni, Een onverwoestbare bal

Wat zou dat een uitvinding zijn!
En een paar weken geleden lees ik op internet dat dit bestaat!
Kinderen vinden natuurlijk niets leuker dan spelen met een bal. Maar op de rotsgrond in Malawi en met alle doornstruiken houdt geen bal het langer dan een dag vol.
Een goede doelen organisatie ‘168million’ heeft deze laten ontwikkelen. Ik heb direct contact met ze opgenomen en er werden direct 6 ballen naar een adres in Nederland gestuurd. Deze week zijn er twee per post in Malawi aangekomen.
Wat zijn de kinderen en wij blij!

En de test of hij echt onverwoestbaar is? Deze is natuurlijk direct begonnen!
Dank je wel 168million.nl !!!

---

13 juni, Fortune!

Vorig jaar februari waren leerlingen en drie leraren van het Jan Arentz collega uit Alkmaar bij ons op bezoek. Dit bezoek heeft veel mooie en bijzondere vriendschappen opgeleverd. Zo ook tussen leraren Willem en Jacquelien en Fortune Luhanga, die met zijn familie in een heel klein arm huisje in het dorp woont.
Op verzoek van Willem en Jacquelien Verkuil ben ik bij de familie op bezoek geweest om te kijken hoe we zijn familie kunnen helpen. Fortune werd opgevoed door de eerste vrouw van zijn vader. Zijn moeder (de tweede vrouw) was namelijk 7 jaar geleden overleden. Naast Fortune zorgt deze vrouw voor nog vier andere kinderen.
Met het geld dat Willem kreeg voor zijn 25-jarig jubileum wilde hij en Jacqueline iets doen voor Fortune. We hebben het geld niet gegeven maar wel als lening gegeven en daar samen met de familie drie kano’s en visnetten van gekocht. Nu kan er elke dag vis gevangen en verkocht worden en dat zorgt voor voldoende inkomen voor het gezin. En er kan zelfs afgelost worden op de lening.

We verwachten dat het gezin over twee jaar schuldenvrij kan zijn en er dan zelfs gespaard kan worden voor bijv. een eigen huis. Vanuit FloJa blijf ik dit gezin begeleiden.
Geluk of rijkdom? Fortune is very happy!

---

5 juli, André voelt zich BLIJ!

Wat was het fijn om na 1,5 jaar weer eens bezoek te krijgen! (er zijn ook helemaal geen bezoekers geweest op onze kleine camping). Vriend Wim Hoekstra uit NL kwam op bezoek. Wim wilde het leven in Malawi, ‘mijn wereld’ , weleens meemaken.

Wat hebben we een lol gehad en veel lokale mensen en organisaties ontmoet. Naast natuurlijk onze kleuterscholen ook twee lagere scholen, een middelbare school en een beroepsopleiding bezocht. We hebben uitstapjes gemaakt naar twee natuurreservaten, voetbal gekeken en gezwommen in het meer. Een reis om nooit meer te vergeten!

Natuurlijk hebben we ook veel gediscussieerd over de (on)mogelijkheden in dit mooie land.
We hebben bedrijven bezocht die om financiële hulp vragen. En we hebben besloten om één bedrijf te helpen met een lening. Dit bedrijf, die van het vliesje van de rijstkorrel (wat hier afval is), gaan we helpen om brandbare blokken te persen. Dit bedrijf hoopt dat zij mensen en organisaties in Malawi kan overhalen om geen bomen meer te kappen voor hout om op te koken, maar deze ‘rijst briketten’ gaan gebruiken. Een prachtig initiatief!

Kortom het waren 3 fantastisch weken! Dankjewel Wim en succes morgen als je weer moet beginnen….

---

21 juli, Feest op FloJa

De manager van onze kleuterschool Eston Bongolo is jarig en dat moet gevierd worden. Happy Birthday Eston!!!

 

---

24 juli, Een ECHT klaslokaal

Dankzij onze sponsors zijn er 2 klaslokalen gerealiseerd in Ngara. De eerste is nu overgedragen aan het hoofd van de school en wat is iedereen blij en wat zijn wij trots!
Zeker als je je realiseert dat de meeste kinderen voor het eerst aan een (school) bank zitten! Ook thuis hebben ze vaak geen stoelen en/of tafels.

 

---

30 juli, Bijna flauw gevallen in de plaatselijke kliniek

Wat ben ik blij dat ik weer thuis en ik moet eerlijk bekennen ik was bijna flauw gevallen in de plaatselijke kliniek.
Het leek zo’n gewone dag. Er waren weer COVID vaccins aangekomen en de manager vroeg of ik met een aantal medewerkers naar de kliniek in Nyungwe (een plaatsje 12 km verderop) zou kunnen rijden zodat zij hun 2e vaccinatie konden krijgen.
Met 5 medewerkers in de cabine en 2 in de achterbak eerst naar een aantal woningen om de certificaten op te halen. Bij een apart gebouw naast de kliniek konden ze direct gevaccineerd maar daarna moesten we nog een uur wachten voordat de administratie was afgehandeld.

Toen ik zat te wachten belde onze manager Eston dat er een kind van de schommel was gevallen en een scheur boven zijn hoofd had. Of ik hem direct naar (dezelfde) kliniek kon brengen. Dus toen ik de medewerkers weer op FloJa afgeleverd had kon ik de auto direct omkeren om samen met kleuterlerares Nitah en Jeoffrey opnieuw naar de kliniek te gaan.
De wachthal zat zoals elke dag vol met mensen, maar gelukkig konden wij direct naar de dokter. Zijn diagnose was dat het gehecht moest worden maar er was geen hechtdraad en naald aanwezig. Later bleek dat er bijna niets op voorraad was. Maar voor €2 was het waarschijnlijk te koop bij een winkeltje in het dorp dat medicijnen verkoopt. Met mijn €2 werd iemand op pad gestuurd om dit te kopen. Wij konden wachten op de gang. Toen ik een Tom&Jerry filmpje op mijn telefoon afspeelde werd Jeoffrey rustig.

Na 20 minuten kwam de dokter en kwamen we in ‘de behandelkamer’. Nou hier wil je NIET behandeld worden. Alles is vies, er is geen apparatuur en ook het stalenbakjes met een schaar en een pincet waren vies. Er werd een plastic short op de tafel gelegd om het eventuele bloed op te vangen en in het zicht van de jongen werd een injectienaald met verdovend middel klaar gemaakt. Gelukkig was dit wel voorradig.

Jeoffrey kreeg al snel in de gaten wat er ging gebeuren en begon (natuurlijk) te huilen. De dokter (in Malawi zijn dokters eigenlijk verpleegkundige en hebben een 3 jarige opleiding gevolgd tot ‘clinical officer’) heeft drie keer geprobeerd om de naald in de hoofdhuid te krijgen maar het wilde niet echt lukken. Waarschijnlijk was de injectiespuit verstopt. Nou ja dan maar zonder verdoving. Na weer 10 minuten wachten kwam er iemand met de hechtdraad maar dit bleek ‘nep’ hechtdraad te zijn. Ook dat gebeurt veel in Malawi, medicijnen of medische materialen die je koopt kunnen ‘fake’ zijn. En dus weer wachten.

En ik weet niet waar het vandaan kwam, maar na weer 15 minuten kwam er een nieuw pakje dat wel goed (genoeg) was. De wond werd gehecht en we moesten Jeoffrey met zijn tweeën goed vasthouden want het deed natuurlijk veel pijn. Bij de aanblik van het hechten kreeg ik het erg benauwd en ben ik op de rand van de tafel gaan zitten om niet flauw te vallen, ondertussen zijn voeten nog steeds goed vasthoudend. Er zijn 3 hechtingen geplaatst.

Vervolgens naar de administratie en de medicijn uitgifte balie voor 8 tabletten ibuprofen. Ook deze bleken er niet te zijn en ook die hebben we later in het dorp bij hetzelfde winkeltje moeten kopen. Een een grote lollie voor Jeoffrey. Wat een stoere bink!!!!

Note : Meer dan 40.000 mensen (8200 gezinnen) zijn direct afhankelijk van deze kliniek. Er zijn 2 ‘clinical officers’ en een paar assistenten. Medicijnen en materialen zijn vaak niet aanwezig omdat deze niet worden geleverd.
Op dit soort momenten realiseer ik mij weer hoe goed zaken in de Nederland zijn geregeld.

 

---