Social Media Overzicht 1 januari t/m 31 maart

We hebben weer wat (relevante) Facebook berichten verzameld van de afgelopen 3 maanden. Ook hebben we inmiddels een vacature open staan voor projectleider in Malawi, voor de achtergrond en meer informatie hierover; zie verderop in dit bericht.

20 januari

Wat een week….
De meeste mensen hebben in onze nieuwsbrief kunnen lezen dat ik sinds mei 2022 een Malawiaanse vriendin heb: Christobel. Christobel woont in de stad Karonga, een half uurtje rijden van FloJa. Ze heeft een eigen organisatie FOWOGE en vecht voor de rechten van vrouwen en meisjes. We hebben het goed en leren veel van elkaar.
Christobel heef twee twee dochters: Nalive 9 jaar en Patience 16 jaar. Afgelopen week waren ze beiden ziek. Afgelopen dinsdag gingen ze allebei voor controle naar het ziekenhuis. Een bloedtest gedaan en geen malaria (een bloedtest staat bekend als de beste manier om malaria aan te tonen). Wel had Nalive een darm parasiet en dus kreeg ze medicijnen om deze te behandelen. Op het platte land (dus ook in de buurt bij FloJa) zijn kleine klinieken voor de eerstelijns zorg maar in Karonga is een regionaal ziekenhuis. Gezondheidzorg in deze publieke ziekenhuizen is gratis.

Christobel woont 4 kilometer van de enige asfalt weg in Malawi en haar huis is normaal via een redelijk goede zandweg goed te bereiken. Maar nu is de regentijd aangebroken en is de weg alleen nog bereikbaar met een 4×4 auto. Ze heeft een klein Toyotaatje en kan dus niet meer thuis komen. Grote delen van het land van de mensen die aan deze zandweg wonen staat onder water. De arme mensen hebben net hun mais geplant en dat spoelt nu weg door de vele regen. Om thuis te komen moet ze een drie-kwartier lopen of een brommertaxi nemen. Maar dit laatste is relatief duur.

Donderdag was ik bij haar en toen ik daar om 14.00 aankwam maakte ik mij grote zorgen om haar jongste dochter. Ze was echt heel erg ziek. Ze had hoge koorts. Om 17.00 zijn we daarom naar een privé kliniek gereden (zeer beperkt in wat ze kunnen, maar je wordt wel sneller geholpen dan in het ziekenhuis want daar zijn hele lange rijen). Daar deden ze een sneltest voor malaria en toen bleek dat ze wel malaria had. Hoe kan het dat de bloedtest dit niet had aangetoond? En we moesten € 1,50 betalen voor deze test.

Naar huis met medicijnen en Christobel is ’s nachts bij haar in bed gaan slapen. Om 02.00 maakte ze mij in paniek wakker want haar dochter was buiten bewustzijn. We zijn direct met mijn auto naar het ziekenhuis gereden. Gelukkig was deze open én was er een dokter. Het klinkt niet fijn om te zeggen, maar ik ben blank en ik heb vorig jaar op deze kinderafdeling kerst kadootjes uitgedeeld en dus werden we extra goed geholpen (ook schrijnend natuurlijk, maar nu wel ff fijn).

Naar omstandigheden hebben ze haar prima behandeld, maar je wilt niet zien hoe het er hier en daar aan toe gaat. Batterijen leeg van de calculator (om de dosis te berekenen), hartslagmeter had ook kuren en het is niet schoon. Gelukkig wel steriele injectienaalden. Ze had 40,3 graden koorts. Wat een verschil met Nederland! Maar nogmaals ze hebben erg hun best gedaan.
Ze is twee opvolgende dagen nog volledig bewusteloos geweest, maar zondag was ze af en toe weer aanspreekbaar ….poeffff spannende uurtjes kan ik jullie vertellen.
Ik realiseer mij nu ook weer hoe hard het leven hier is. Als ik er niet met de auto was geweest, had haar dochter misschien niet meer geleefd. En de meeste mensen hebben geen geld voor transport, de wegen zijn, zeker nu in het regenseizoen, te slecht en ’s nachts kan niemand je helpen. Er rijden ook geen motor taxi’s…..wat zijn we toch bevoorrecht in Nederland.

Op vrijdagochtend haar andere dochter ook een volledige bloedtest laten doen. En wederom dezelfde conclusie: geen malaria. Ik heb gevraagd om ook nog een sneltest te doen en die toonde aan dat ze wel malaria had. Waarschijnlijk is het bloed-analyse apparaat stuk of vuil en zijn de metingen (al dagen?) onbetrouwbaar. Hoeveel mensen zijn hierdoor verkeerd behandeld of misschien wel overleden? Er hoeft hier ook niks gemeld te worden. Er wordt niemand ter verantwoording geroepen en ook niemand klaagt. Wel zag ik dat het hoofd van het laboratorium zichtbaar boos was en ik zag medewerkers direct een apparaat reinigen.
Nalive is na 5 dagen ontslagen uit het ziekenhuis. Ze slaapt nog steeds veel, maar het is niet levensbedreigend meer.
Malawi is een prachtig land met blije en opgewekte mensen, maar ook…. en daar ben ik de afgelopen dagen weer eens extra bewust van geworden….. een zeer arme en keihard land.

Ik wil de komende dagen gaan praten met de directie van het ziekenhuis. Misschien kunnen we iets voor hun betekenen. Ik denk dat extra financiële middelen zeer welkom zijn. Wil je ook meedoen en helpen om de kwaliteit van zorg te verbeteren? Alle hulp is welkom! Klik op de bijgevoegde link voor een donatie. Onze dank is groot!
https://www.flojamalawi.nl/uw…/doneren-eenmalig-ideal/

28 januari

Wat?! Nog zo’n week?
Vorige week schreef ik over de ervaringen in het ziekenhuis met mijn ‘dochter’. Bedankt voor al jullie lieve reacties! We kregen bijna € 2.000 binnen om het ziekenhuis te ondersteunen. Geweldig! Waar het geld aan te besteden? Dit was vorige week voor mij nog een vraag dus heb ik afspraak gemaakt met de directeur. En ik dacht en hoopte dat het nu beter zou gaan, maar……
Vorig weekend ging het weer minder met Nalive en we besloten om maandagochtend opnieuw naar het ziekenhuis te gaan. Een slechte dag want dan is het ziekenhuis overvol. Mensen liggen op de vloer, wachtruimtes zitten overvol. Ook mensen die acute zorg nodig hebben liggen soms op de grond te wachten. Het is extra druk omdat het na het weekend is.

Nalive zag er slecht uit. Ik heb inmiddels contact met wat dokters via whatsapp dus we hoefden gelukkig niet uren in de rij te staan. Ze werd onderzocht en het advies was een bloedonderzoek. Het lieve kind in paniek natuurlijk want ze is de afgelopen dagen al zo vaak geprikt. Het lukte de verpleegkundige maar niet om een goede ader te vinden. Gelukkig was er een doortastende dokter die uiteindelijk bloed uit haar lies heeft kunnen nemen. Nou je zult begrijpen dat het niet stil was in de behandelkamer.
De bloedtest wees uit dat haar Hb-waarde veel te laag was en het snel wederom levensbedreigend kon worden. Advies: bloedtransfusie. Maar dit ziekenhuis heeft geen bloed in voorraad. Ik hoorde wat mensen praten om een advertentie in een whatsapp groep te plaatsen om te kijken of er iemand bereid was om bloed te doneren. Ik opperde snel dat ik graag bloed wilde afstaan als het qua bloedgroep kon.

Er werd bij mij bloed afgenomen en getest en ik voldeed aan alle voorwaarden. Pffff. Nou dan maar zo snel mogelijk de naald erin. Helaas, dat kon niet want er waren geen bloedzakken. Omdat het financieel slecht gaat in Malawi is er tekort aan vreemde valuta en worden dit soort noodzakelijke medische hulpmiddelen niet geleverd. Neeee!!!!
Ik ben hier nu 7 jaar dus direct de vraag gesteld: waar of hoe kan ik bloedzakken krijgen?! In de stad is een privékliniek die ze verkoopt, dus ik ben er direct heengereden. € 5 per zak en ik heb er direct maar 10 gekocht en de rest gedoneerd. Een deel van het geld is dus al goed besteed.

Ik moest op een tafel zitten en naast mij zat een vrouw die blij was dat ook zij een van de bloedzakken kon gebruiken. Ze had nl. geen geld om er zelf een te kopen.
’s Avonds de bloedzak aan Nalive gekoppeld (moest ze weer geprikt worden) en via een ader in haar hand, die we 4 uur (!) in een bepaalde stand hebben moeten houden, zat het bloed erin. Ze hadden ons een privé kamertje gegeven dus lagen we niet op zaal. Vier uur in een heet ziekenhuis, waar na 5 minuten een eerste muisje (Mr. Jingles) door een gat in het plafond onze kamer binnen kwam. Later volgden er nog meer en ik was al blij dat het geen ratten waren (die verhalen heb ik ook gehoord).

Christobel is in het ziekenhuis gebleven en ik ben ’s nachts naar huis gegaan om toch een paar uurtjes te slapen. Dinsdag zijn we naar huis gegaan en woensdagochtend moesten we weer een bloedtest doen om te kijken of de Hb-waardes waren verbeterd. Ook werd haar urine getest.
Toen we woensdag bij het lab kwamen, viel Christobel flauw. De stress en vermoeidheid van de afgelopen dagen gecombineerd met bloedarmoede werd haar te veel. Ze is gelukkig opgevangen door een lieve zuster.
Er werd ons ook nog geadviseerd om een röntgenfoto van haar borst te maken, maar het röntgenapparaat blijkt al 5 dagen stuk. Er komen ook moeders met kinderen die bijv. uit een boom zijn gevallen en die kunnen dus ook niet geholpen worden.

De Hb-waardes waren enorm gestegen (had ik ook wel verwacht en ik heb er ook wat wiskunde kennis in gegaan want dat is niet haar beste vak).
Nu lijkt de grootste uitdaging haar nieren. De nieren zijn ontstoken, deze hebben door alle medicatie van de afgelopen dagen een enorme opdonder gehad. We hebben antibiotica meekregen en moeten over een week kijken of de ontsteking onder controle is. De uitdaging is nu om de medicijnen te laten innemen want door de ontsteking is ze ook misselijk en geeft ze vaak over.

O ja. Het verslag van de afgelopen weken (haar dossier) bestaat uit kladblaadjes die aan elkaar zijn geniet. Zo’n blaadje is de achterkant van een verlag van een ander kind. Daar hebben ze wel een streep door gezet, maar ja…… Het duurde ruim een half uur voordat ze haar dossier uit een kartonnen doos met allerlei papieren hadden gevonden. En toen een nieuwe arts haar dossier las, moest ik uitleggen dat de bloedwaardes met een streep erdoor van een ander kind waren. Hij vond het al vreemd…
Ik schrijf dit verhaal als tijdelijke zorgverlener met een zieke dochter en vriendin. Beiden ziek, slap en misselijk. Hopelijk volgende week beter nieuws. Wist ik vorige week nog niet waar het geld aan te besteden, ik weet nu niet waar te beginnen. Er is een tekort aan alles.

Ps. De reden om deze berichten te plaatsen is zeker geen schreeuw om aandacht. Ik verbaas mij er soms over dat mensen persoonlijk berichten op facebook plaatsen waarvan je kan voorspellen dat iedereen gaat reageren met ‘sterkte’ en hartjes.
In Malawi realiseer ik me iedere dag weer hoe arm dit land is en hoe rijk wij Nederlanders zijn. Ik zie en hoop dat met het lezen van mijn ervaringen meer mensen dit gaan beseffen.

6 februari

Leven in Angst.
Laat ik allereerst beginnen met goed nieuws. Sinds afgelopen dinsdag is de gezondheid van Nalive met sprongen vooruitgegaan. De medicijnen voor haar nieren begonnen na een week aan te slaan. Afgelopen donderdag was ze weer helemaal de oude. Verbazingwekkend dat je drie weken heel erg ziek kunt zijn en in twee dagen tijd toch weer volledig opknapt. We moeten a.s. donderdag nog wel voor een check up naar Mzuzu (200 km verderop).
Afgelopen woensdagmorgen ging Christobel wederom ‘onderuit’. Door alle stress en een niet al te gezond lichaam heb ik haar in een privékliniek in Mzuzu laten opnemen. Haar bloeddruk was 92/48. Na twee nachten in dit ziekenhuis mochten we vrijdagochtend gelukkig naar huis. Christobel zal nog moeten aansterken de komende weken.

En gelukkig kan Nalive maandag weer naar school.
Normaal zit ik op FloJa in mijn eigen paradijs, maar de afgelopen weken heb ik intens het ‘normale leven’ van een (zieke) Malawiaan beleefd. Ook werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt, de grote cultuurverschillen tussen beide landen. De verschillen zijn waarschijnlijk verklaarbaar als je naar de economisch verschillen kijkt: rijk en arm (op een heel ander niveau van de Maslow driehoek).

Eén van de verschillen die Christobel tijdens haar bezoek in Nederland al was opgevallen (in winkels, maar ook in het maken van afspraken) is dat men in Nederland uitgaat van vertrouwen. In Malawi niet, daar is het andersom.
De afgelopen weken heb ik een ander (schrijnend) verschil ontdekt. In Malawi buig en kniel je (letterlijk) voor mensen die ‘hoger’, ‘ouder” of ‘belangrijker’ zijn. Je gaat met deze mensen niet in discussie. Je spreekt ze niet tegen. Hun wil is wet.

Veel mensen met een baan, een hoge status of die werken bij de overheid (dan heb ik het over politiemensen, mensen bij de gemeente of in het ziekenhuis) maken misbruik van hun positie. Ze gedragen zich autoritair, kunnen feitelijk doen wat ze willen. Verhaal halen bij een meerdere is dan ook kansloos want die zijn ook zo. Ik maak dit dagelijks mee. Via relaties en geld kan hier veel.

Een voorbeeld.
Twee jaar geleden werd ik, op de hoofdweg in Malawi, door een politieagent aan de kant gezet. Ik had volgens hem ingehaald op een plek waar het niet mocht en ik stopte niet voor een zebrapad (het enige zebrapad in Malawi volgens mij en er stond niemand te wachten ). Toen ik zei dat hij een verkeerde observatie had gedaan, omdat op de plek waar ik inhaalde een niet-doorgetrokken streep was, werd hij arrogant en had ik ongelijk. Ik kreeg een bekeuring. Toen ik naar zijn naam vroeg, zodat ik later in beroep kon gaan, werd hij nog bozer. Hij dreigde mij aan de kant te zetten en mee naar het bureau te nemen en 24 uur vast te houden. Wie dacht ik wel dat ik was?
Dit autoritaire gedrag zie je overal terug wanneer je iets nodig hebt van de overheid. En het vervelende is dat je geen verhaal kunt halen bij een meerdere want ze houden elkaar de hand boven het hoofd.

Een ander voorbeeld.
Iedere 20 kilometer word je aangehouden bij een road-block. Je papieren worden nagekeken. De meeste Malawiaan hebben geen geldige papieren, zitten vaak met wel 14 personen in een Toyotaatje (geschikt voor max 5 personen), volgeladen met van alles, maar als je wat geld geeft mag je doorrijden. De 8 politie collega’s die op een stoel in de berm op hun mobieltje zitten te spelen delen mee in de winst.


Nogmaals, dit is de normaalste zaak van de wereld, dus gaan de gewone mensen niet in discussie met een ‘hogere’ want als je dit doet word je gestraft. Dit zorgt er ook voor dat deze mensen dit dus kunnen blijven doen, geld aannemen of geld vragen voor allerlei diensten. Zeg maar corruptie. Gelukkig ervaart de gewone Malawiaan dat anders en voor hun is dit ‘normaal’.

Nog een voorbeeld.
Ik heb net een rechtszaak aangespannen tegen een directeur van de provincie en een Tweedekamerlid.


Reden? Ik heb hun geholpen met een lening om een afgewaaid dak van een lagere school sneller te repareren. Ik heb netjes een contract opgesteld en het geld zou in maart 2022 worden terugbetaald. Tot op heden niets ontvangen, ook niet na vele herinneringen. En als je tegen deze mensen de situatie bespreekt, gebaseerd op de feiten, dan zijn ze beledigd. Hoe zo’n rechtszaak dan gaat is ook weer een verhaal apart. Dit gaat erg knullig maar wel interessant om mee te maken. En het gaat mij niet zo zeer om het bedrag (€ 4.500) maar wel om het feit dat ik kan ‘terugvechten’. Het gaat mij om gerechtigheid.

Ook in het ziekenhuis zie je autoritair gedrag. Je gaat niet met een dokter of een verpleegkundige in discussie. Gelukkig hebben wij de eerste twee weken twee goede dokters gehad maar het afgelopen weekend ging het helemaal fout. Er waren geen dokters aanwezig en de verpleegkundige verzuimde om de juiste medicatie te geven. Toen Christobel haar daar op aansprak werd ze boos en deed ze helemaal niets meer. En nogmaals, er is niemand om verhaal te halen.
Toen ik zondag in het ziekenhuis kwam was er een man op bezoek (die later dokter bleek te zijn). Hij stelde ongevraagd de diagnose dat Nalive hartfalen had en dat hij wel even extra bloed zou afnemen en medicijnen zou voorschrijven. Echt?! Gelukkig hebben we dit kunnen voorkomen. Maar Christobel werd bang. Ze berichtte mij zondagavond zelfs dat ze bang was dat iemand haar dochter wilde doden. Op haar verzoek en in overleg met ‘een goede dokter’ hebben we maandagochtend het ziekenhuis verlaten en zijn we naar de grote stad Mzuzu gereden. Een rit van zo’n 3 uur.

In folders over Malawi lees je ‘Malawi the warm heart of Africa’ en dat is ook echt zo. De gewone Malawiaan is de vriendelijkheid zelf. Hij ontvangt je met een brede glimlach en is oprecht blij dat je hun land komt bezoeken. Onder de ‘bovenlaag’ zit helaas een corrupte en autoritaire onderlaag. Het is zaak hier niet te veel tegen in te gaan want dan kan het erg vervelend worden. Wraak is hier eenvoudig te nemen, er is onbetrouwbare politie. Ik vrees helaas dat dit in veel andere Afrikaanse landen niet veel beter is.

13 maart

Velen lezen op de NOS app dat Malawi wederom getroffen is door een orkaan “Freddy”. Deze orkaan heeft veel schade aangericht en slachtoffers gemaakt in het zuiden van Malawi. Vreselijk!
Gelukkig zitten wij in het uiterste noorden van Malawi en hebben wij er geen last van gehad.
Sterker nog er valt hier tekort regen waardoor de maisoogst dreigt te mislukken. En zo ervaart dit land de ene ramp na de andere ramp….

19 maart

Op zoek naar een nieuwe projectleider.
Tijd voor een nieuwe stap. Voor mij en Floja Malawi.

Na 7 jaar heb ik zo ongeveer al mijn ideeën geventileerd en alles gedaan wat in mijn vermogen lag om prachtige projecten uit te kunnen voeren en veel mensen een duwtje in de rug te kunnen geven.
Het plan voor zelfstandig lokaal management voor FloJa en de 10 nieuwe klaslokalen voor de lagere school (Ngara Primary School) zijn voorbeelden van geslaagde grote projecten om trots op te zijn.

Daarnaast natuurlijk eigenlijk te veel activiteiten en projecten om op te noemen. Groot , klein, succesvol of minder succesvol. Jullie hebben ze allemaal kunnen volgen in onze nieuwsbrieven en berichten op Facebook (en blijf dat ook vooral doen!). Maar er sluipt inmiddels ook routine in en het vraagt ook voortdurend veel inzet. Tijd dus voor zowel FloJa als voor mijzelf om op zoek te gaan naar nieuw enthousiast management. Ik heb dit dan ook aangekondigd bij het bestuur en samen gaan we daarom nu op zoek naar vervanging voor mijn rol.

In 2017 is het project door mij (in eerste instantie samen met Paulien) overgenomen van de oprichters Floor en Jan. Het runnen van een kleuterschool en het initiëren van nieuwe projecten in een andere cultuur is een geweldige uitdaging. Ik vind het, van nature, leuk om nieuwe zaken te initiëren en heb er hier veel van mogen starten. En wat heb ik veel geleerd, ook over mezelf.
De eerste jaren zat ik nog steeds in de Nederlandse modus en wilde ik samen met de bevolking dingen verbeteren in Malawi maar na enkele jaren besef ik dat ik me toch wel moet aanpassen aan het land en de cultuur. Zeker niet altijd gemakkelijk.

Misschien is mijn ‘oplossend vermogen’ wel het meest op de proef gesteld want ik sta er alleen voor (met natuurlijk een team van 17 medewerkers). De medewerkers zien mij ook wel als ‘hun vader’, iemand waar ook zij terecht kunnen als ze problemen hebben. Dit alles is voor mij een enorm waardevolle ervaring.
Ik ga voorlopig ook nog geen afscheid nemen, ik zal blijven totdat er iemand anders is gevonden, bij voorkeur een stel. We hopen en verwachten daarmee met nieuwe energie Floja voort te zetten en wellicht ook weer nieuwe accenten te leggen. Bijvoorbeeld in onderwijs, gezondheidzorg of land- & tuinbouw.

De vacature staat nu online op diverse websites en wij houden jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.
Meer informatie is HIER te vinden.

Voor nu alvast bedankt voor jullie altijd warme steun, ook in de regelmatig moeilijke tijden!

Deel dit bericht:

1 reactie op “Social Media Overzicht 1 januari t/m 31 maart”

  1. Ria vdf Verheijen

    Dank je wel voor dit uitgebreide verslag dat ik geboeid gelezen heb.
    Wat een moed en doorzettingsvermogen.Diep respect!
    We zijn zelf ook een keer in het zuiden van Malawi geweest en weten een beetje hoe het daar reilt en zeilt.
    Misschien dat we nog een keer naar Malawi komen omdat we een dierbare kennis in Blantyre hebben.
    Succes met het vinden van een passende opvolger!

Reacties zijn uitgeschakeld.

Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier om naar de aanmeldpagina te gaan.
Recente reacties
FloJa Malawi