The newsposts are originally written in Dutch, translation is done by Google translate. Please click on the flag if translation didn’t occur automaticly.

Whaaaaaa….echt, het is alweer voorbij!! 4,5 Week vakantie in Nederland. We hadden met onszelf vooraf strenge regels afgesproken, wat gaan we vooral wel en wat gaan we niet doen. Om onszelf te beschermen hadden we een agenda gemaakt en de allerbelangrijkste afspraken vast laten leggen. En toch…hadden we veel te weinig tijd en veel te veel mensen om te bezoeken. Een ware uitputtingsslag, zelfs voor Andre’s energie niveau. We hebben zó veel gedaan deze weken, maar ook nog veel meer mensen teleur moeten stellen.

En  … het was óók een warm bad! Heerlijk om vrienden en familie weer even echt te zien. Momenten te hebben om elkaar weer in de ogen te kijken en even vast te houden. Er waren pareltjes van ontmoetingen en tranen van geluk én verdriet.

Het was best even een overgang naar alle Nederlandse overdaad, naar alle drukte en de ongelooflijke hoeveelheid prikkels. Een overgang naar ‘alles is voor handen’, ‘de keuze is reuze’, naar georganiseerde en betrouwbare bedrijven en soms ook overgeorganiseerd en inflexibiliteit.

En het was vooral genieten van de prachtige bollenvelden, van de bloesem in de bomen, van de vroege frisse lente zon, van koele nachten, van heerlijk gevarieerd eten, van donkerbruin brood met Hollandse kaas, van een broodje Shoarma met vet veel knoflook saus, van het geluid van de Nederlandse vogels (oh jaaaa zo klinkt een merel, DIT is Nederland 🙂 ), van een supermarkt die gewoon om de hoek is en waar je altijd alles kunt krijgen, van fietstochtjes en strandwandelingen, van de film, de sauna, terrasjes en de kroeg.

Het was al met al een intense tijd, waar we met bijzonder veel plezier op terugkijken en nog lang op kunnen teren. En aan al die mensen die we hebben moeten teleurstellen, hierbij onze verontschuldigingen.

En nu zijn we weer lekker thuis!

Want hoe vreemd het voor sommigen ook mag klinken, Malawi voelt voor ons inmiddels als thuis.

De vliegreis verliep dit keer voorspoedig. En zelfs bij de douane konden we onze 4 propvolle afgeladen koffers met spullen voor FloJa gewoon, zonder commentaar, meenemen. Dat was een fijn begin.

Dat we de volgende ochtend in ons hotel geen warm water hadden, was weer even schakelen, maar namen we voor lief. En toen de accu van onze auto op apegapen lag en naar bleek, wij geen startkabels hadden, waren we weer heel blij met Malawi.

De jongens van het hotel kwamen direct aanrennen om ons te helpen. Wat te doen als je geen startkabels hebt. En duwen is geen optie. Nu ben ik als vrouw misschien niet zo handig met auto’s maar zonder startkabels wist ook Andre even niet hoe de auto weer aan de praat te krijgen. Bij de mannen bestond geen enkele twijfel. Hup, accuutje uit de auto van de hotelmanager verwisselen met de onze; starten en dan de eigen accu weer terug plaatsen, het boeltje een tijdje laten draaien en ‘klaar is klara’ . Tuurlijk!!

Wat ik maar wil zeggen is dat ik de mensen in Malawi zo inventief en hulpvaardig vind. Met verrassend weinig middelen fixen ze een probleem in een zucht. Natuurlijk is het niet altijd overal even degelijk of verantwoord maar het werkt wél. Zij zijn in mijn ogen een lichtend voorbeeld als het gaat om roeien met de riemen die je hebt.

Zo bleek onze nieuwe tuinman Anwell (een man op leeftijd en op ‘oude leest’ geschoold), een geniale oplossing te hebben voor onze waterpomp. Het filter van de pomp was aan zijn eind en de pomp werkte niet meer naar behoren. Maar waar haal je hier een filter vandaan? Waterpompen zijn niet per definitie een dagelijks product. Dus we piekerden ons suf en wilden al via internet een bestelling in Nederland plaatsen.

Maar nee bedacht Anwell, waarom geen gewone fietsband gebruiken. Met wat handig knip en plakwerk wist hij een identiek filter te maken en de waterpomp loopt weer als een zonnetje.

We zijn blij met zulke inventieve en oplossingsgerichte medewerkers. Want dat maakt ook dat tijdens onze 5 weken vakantie in Nederland, alles op FloJa gewoon doordraait. Onze manager, assistent manager en overig personeel weten precies wat ze moeten doen.

Bij thuiskomst waren er dan ook in eerste instantie weinig bijzonderheden te melden, alles was goed gegaan. Grappig is dan weer wel, dat toen we doorvroegen we op een ‘cultuur verschilletje’ strandden.

Bij de overdracht werden we als eerste op de hoogte gebracht van de begrafenissen die de afgelopen periode hadden plaatsgevonden. Uiteraard trieste situaties, alleen zouden wij Nederlanders daar nooit mee beginnen als het gaat over een overdracht. Als tweede hoorden we dat er een nieuw kindje op school was gekomen, terwijl we daar voor de vakantie al over gesproken hadden. En nou ja, verder eigenlijk geen nieuws….

Tot we vroegen of het goed gegaan was met het uitbetalen van de salarissen van april….

Wij betalen salarissen nog contant uit. Onze medewerkers komen de laatste dag van de maand naar kantoor en krijgen hun salaris in klinkende munt uitbetaald. Nou ja figuurlijk dan, want de Malawiaanse Kwatcha zijn voornamelijk heel veel ranzige papiertjes, met een maximale waarde van 3 euro.

Kwatcha.jpg

De meesten hier hebben geen bankrekening. Ten eerste hebben ze vrijwel geen geld om op de bank te zetten en als ze al geld hebben zijn er geen pinautomaten of bankkantoren in de nabije omgeving (de dichtstbijzijnde op 40 km en dan moet er natuurlijk wel stroom zijn….). Dus ff snel geld halen kost al gauw reiskosten en een halve dag heen en terug naar de grote stad. Niet praktisch dus.

Maar goed, even terug naar de salarissen. Wij hadden, voordat we op vakantie gingen zeer veel moeite gedaan om te zorgen dat onze manager Edmond (die wél een bankrekening heeft) het salaris bedrag van ons personeel van zijn eigen rekening zou kunnen halen. En zo was dat ook geregeld.

Maar Edmond zat te wachten op een berichtje van ons….en dat berichtje kwam maar niet (internetstoring). En dan niet even bellen ofzo. Nee, hij en blijkbaar alle andere personeelsleden hadden zich neergelegd bij het feit dat het salaris dit keer pas zou worden uitbetaald als wij weer thuis waren.

Hoe vreemd is dat. De pleuris (sorry voor mijn taalgebruik) breekt zo ongeveer uit wanneer in Nederland salarissen te laat uitbetaald worden. Maar hier in Malawi is dat de gewoonste zaak van de wereld. Zelfs de overheid betaalt soms zelfs pas maanden later……

Wij vonden het in ieder geval bijzonder om te merken dat ook dit hier blijkbaar anders werkt. En dat ze dit dan ook pas vertellen wanneer er expliciet naar wordt gevraagd. Gelukkig hebben we nog diezelfde dag alles recht kunnen zetten en is iedereen weer blij vertrokken naar echtgenote en kinders met zijn welverdiende centen.

We zijn weer thuis; de kindjes en ons personeel waren blij ons te zien. Broer (ons varken) is verkocht, onze tuin stond er blozend groen bij en de regen heeft voor heel Malawi voor een goede maisoogst gezorgd.

Row of green corn (maize) growing in the field during summer

Op naar de inkoop van onze maisvoorraad 2017-2018, er moeten monden gevoed. Er is werk aan de winkel!

Extra noot: Nog geen 3 dagen thuis, bleek onze hond Skooby ernstig ziek. De volgend ochtend om 5 uur zijn we in de auto gestapt en in één ruk naar een dierenkliniek in Lilongwe (600 km) gereden. Helaas constateerde de dierenarts een vergevorderde, onbehandelbare tumor in haar longen. Ze is op schoot, in onze armen na vele knuffels en onze dikke tranen ingeslapen.

De dag erna met het lichaam van Skooby in de mand achter in de auto, reden we diezelfde 600 km weer naar huis. Thuis hebben we haar, in haar eigen gele deken, begraven. Op enige afstand keken haar honden-vriendjes, Nillis, Bruno en Tiger naar ons rouwritueel van (vuurwerk) sterretjes en lieve woordjes rond haar graf. Ze mag nu rusten vlak bij de Baobab boom waarin Floor, Jan, Jula en Tjobie hun namen gekerfd hebben.

Skooby is veilig thuis en zal altijd bij onze strandwandelingen mee blijven lopen. Met het verlies van Skooby missen we een bijzondere en markante hond waar menig Malawiaan bang voor was. Ze was immers groot en liet geregeld een indrukwekkend en diep klinkend geblaf horen. Ze was een trouwe vriendin, een hond met een super lief karakter en echt een grote, goeie lobbes.

Dag lieve lieve Skooby!

Skooby.JPG

Deel dit bericht:

7 thoughts on “Thuis”

  1. Hoi Paulien en André
    Mooie blog met ook weer mooie verhalen over hier en daar!
    Wat een verschil… en wat goed om te lezen dat jullie weer thuis zijn, dat het zo voelt.
    Succes weer met alle zaken daar, de NL-hectiek gaan jullie vast niet missen!
    Alle goeds en liefs,

    Rienk

    PS net een boel blogs zitten lezen van een stel wat een aantal maanden op Bon Repos werkte en nu weer terug is.
    Aardig wat verhalen en beelden die weer door mijn hoofd schoten… Warm memories!

  2. Lieve toppers!
    Prachtig verhaal weer! Triest wb scooby. Typerend over de salarissen. Fijn te lezen dat jullie het zo fijn gehad hebben in Nederland maar ook weer zacht zijn geland in Malawi.
    Tot snel! Dikke kus

  3. Hoi André en Pauline,

    Wat een mooi geschreven blog inderdaad, ik sluit me bij de vorige sprekers/schrijvers aan!
    Ik wil jullie graag veel succes wensen thuis, met alles wat er gebeurt!
    Hoe bijzonder!
    Liefs van Marlies!

  4. Dag Lieve mensen ,
    Wat fijn te lezen dat jullie weer gezond en wel in jullie mooie paradijsje zijn aangekomen .Ja een drukke tijd in Nederland daar ontkom je niet aan ,dit staat mij nog bij als Floor en Jan over waren met vakantie ,al de bezoeken die er moesten gebeuren wat toch altijd weer goed afliep .Fijn dat we elkaar weer gezien en gesproken hebben zo blijven we toch ook goed op de hoogte van alles op ons project .Jammer dat skooby zo ziek geworden is maar jullie hebben haar een mooi einde bezorgd met een mooie plek onder die grote boom een beetje parel op het project .We hebben weer genoten van je mooie verhaal en wensen alle goeds voor de toekomst met een lieve groet uit Drunen .Rien en Jeanne

  5. Hoi André en Paulien,
    Zo, weer THUIS. Mooi dat het zo snel, zo voelt. Fijn dat de oogst goed is. Grappig om te lezen van de salarissen, hier heb je gelijk een probleem met je huur of hypotheek. Dan is het leven daar toch wel eenvoudiger. Weer een mooi geschreven blog. Sterkte met het verlies van skooby. Liefs Ron en Marja

  6. Wederom een prachtige blog! Mooi om te lezen dat jullie Malawi als jullie thuis ervaren en dat jullie genoten hebben van jullie vakantie in Nederland.

    Sterkte toegewenst met het verlies van Skooby!

    Liefs,
    Asman

  7. Wat fijn dat het voor jullie na de Nederlandse luxe en overdaad voelt als thuiskomen in Malawi! Heerlijk om te lezen!

Comments are closed.

Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier om naar de aanmeldpagina te gaan.
Recent Comments
FloJa Malawi